Licht aan het eind van de tunnel

Column Albert Verschure

Alle ouders onder ons herinneren het zich; de tijd dat jouw kinderen nog niet eens één waren. De paniek, de angsten, het gejank, de slapeloze nachten. Weg vrijheid. Ineens was er iets veel groters dan jijzelf. Zo groot dat het alleen nog maar dáár om draaide. Zo groot zelfs dat het je meedogenloos aan huis bond.

Je kwam in een wereld van regeltjes terecht. De kleine mocht dit niet en de kleine mocht dat niet. De kleine moest zus en de kleine moest zo. Niet alleen het grut, maar ook wijzelf werden er soms strontchagrijnig van. Soms boos.

Ravotten

En toch verstreek de tijd. Ineens zaten we met familie rondom een verjaardagstaart het eerste verjaardagskaarsje uit te blazen. Zoon- of dochterlief werd één jaar. Het wist waar het potje stond en begreep steeds beter dat je je aan vuur kon branden. En toen begon het pas. Het ging voor het eerst buiten spelen en maakte vriendjes. Het leerde rennen, ravotten en klom lenig op andere schoudertjes voor de mooiste vergezichten. Het ontdekte dat zandkastelen en hutten bouwen dicht bij huis gewéldig was. Om de hoek was spannend genoeg en de Biesbosch was werelds. Zeker wanneer pa een bootje huurde en de tent meenam.

Licht aan het eind van de tunnel column Albert Verschure

Overrompeld

Beste ondernemer, zo is het ons ook vergaan het afgelopen jaar. We werden overrompeld, beknot, gestuurd en geleid. Frustraties liepen meer dan eens hoog op en we sloegen machteloos om ons heen. Corona had ons een jaar lang in de greep, maar het is tijd om het coronakaarsje uit te blazen. De lente is aangebroken en we hebben ontzettend veel zin in nieuwe avonturen. In vrij, ongedwongen en speels ondernemen. De samenwerking met andere ondernemers om de hoek heeft ons veel geschonken. Dat blijven we dus doen. En als we tijdens het spelen toch een keer uit een boom vallen of met een spelletje worden ingemaakt, bedenk dan dat het leven niet anders is. Bovendien, een keertje vallen is niet erg. Blijven liggen wél.